Mączlik szklarniowy - jak zwalczać?

Mączlik szklarniowy stanowi duże zagrożenie dla upraw - zarówno w szklarniach amatorskich jak i profesjonalnych. Popularnie zwany białą muszką, mączlik nie żyje tylko w szklarniach i pod osłonami, atakuje on również rośliny spotkać w mieszkaniach i na balkonach.

---

Mączlik skrzydlaty to drobny owad, o średnicy ok. 1,5 mm, zielonym zabarwieniu, pokryty śnieżnobiałym nalotem. Należy do grupy pluskwiaków równoskrzydłych. Jego wygląd przypomina nieco małą muszkę.

 

Samica mączlika składa setki jaj, na spodniej części blaszki liściowej, w charakterystycznych okółkach. Jaja w pierwszej fazie są białe, a następnie zmieniają kolor na szary lub grafitowy. Larwy są mało ruchliwe, owalne i spłaszczone, barwy żółtozielonej, mają trzy pary nóg.

 

Mączlik szklarniowy atakuje wiele grup roślin, często żeruje na kwiatach i roślinach jadalnych. Na jego działanie najbardziej narażone są fuksje, pelargonie, paprocie, gerbery, petunie, a także warzywa ciepłolubne, m.in. pomidory, ogórki, papryka, sałata i oberżyna.

 

Szkodnik bardzo łatwo się rozprzestrzenia - może również przenosić się z pobliskich upraw. Mączlik uwielbia suche i ciepłe środowisko, dlatego w największej skali występuję w czasie suszy. W chłodne i mokre lata populacja owada znacznie spada. Na uprawach na świeżym powietrzu występuje od maja do września. W przypadku upraw szklarniowych jak i na roślinach w mieszkaniach może on występować o każdej porze roku.

Mączlik szklarniowy jest bardzo groźny, działa w sposób dwutorowy. Niebezpieczne są zarówno larwy, jak i dorosłe osobniki. Owady wysysają sok z tkanek roślin, co prowadzi do ich zniszczenia.

 

Pierwszym, niepokojącym objawem jest pojawianie się na liściach niewielkich, żółtawych plam. Przyglądając się liściom można zauważyć drobne ślady nakłuć. Kolejnym etapem jest zżółknięcie większej powierzchni liści, które w ostatniej fazie usychają i odpadają.

 

Na skutek działania mączlika, dochodzi do zahamowania wzrostu rośliny, zwiększa się podatność na choroby i niekorzystne czynniki. Na spodach liści można zauważyć larwy oraz dorosłe formy owadów. W przypadku mocnego porażenia, po poruszeniu rośliną z liści wzbija się stado białych muszek.

 

Drugim działaniem mączlika jest wydzielanie rosy miodowej. To kleista, lepka substancja, która ma niekorzystny wpływ na proces oddychania rośliny, a także przyspiesza rozwój szkodliwych grzybów sadzakowych.

 

Na skutek działania tego owada, wygląd roślin ozdobnych ulega znacznemu pogorszeniu, a w przypadku roślin jadalnych dochodzi do zamierania oraz obniżenia plonów.

Mączlik szklarniowy to groźny i uciążliwy szkodnik. Jego zwalczanie nie należy do najłatwiejszych. Często pojawiają się odmiany odporne na pestycydy, dlatego niekiedy konieczne jest stosowanie różnych sposobów zwalczania mączlika. Powszechnie stosuje się naturalne, biologiczne i chemiczne metody zwalczania mączlika. Wybór metody zależy od stopnia porażenia oraz wielkości zagrożonego terenu.

 

Jeżeli zaatakowane zostały rośliny domowe, można spróbować przemywać ich liście wodą z szarym mydłem. Szkodniki odstrasza zapach czosnku, nagietków, aksamitek, rumianku oraz bazylii. Aby zapobiec pojawieniu się mączlika, w okolicach roślin podatnych na zarażanie, warto sadzić zioła. Często praktykowanym sposobem zwalczania szkodników żerujących na balkonie lub w mieszkaniu, jest wyłapywanie dorosłych owadów odkurzaczem. Zabieg może być skuteczny, ale najlepiej połączyć go z innymi metodami, które usuną larwy i jaja.

 

Wśród metod domowych polecany jest również napar tytoniowy, za pomocą którego przeprowadza się oprysk roślin. W przypadku mniejszych upraw stosuje się niekiedy również środki owadobójcze w postaci pałeczek, umieszczanych w podłożu. 

Zwalczanie mączlika szklarniowego, w przypadku dużych upraw szklarniowych lub tunelowych, niestety jest trudniejsze. W sytuacji, gdy szkodnik nie zdążył się zadomowić, niekiedy stosuje się małoinwazyjne tablice lepowe. Ich zadaniem jest zwabienie dorosłych owadów oraz rozpoznanie skali problemu.

 

Lepy niestety nie likwidują larw i jaj mączlika. Po pojawieniu się dorosłych osobników na tablicach lepowych, należy podjąć kolejne kroki. Mączlik może zimować w chwastach, dlatego niezwykle istotne jest ich usuwanie.

Jednym ze sposobów usuwania mączlika są metody biologiczne. Polegają one m.in. na wprowadzeniu do szklarni pasożytów mączlika, np. dobrotnicy szklarniowej lub dziubałeczka mączlikowego. Owady żywią się jajami i larwami mączlika, skutecznie rozwiązują problem.

 

Do metod biologicznych zalicza się również preparat InseClear, który bardzo efektywnie usuwa mącznika szklarniowego oraz szkodniki mszycowate tj. mszyce brzoskwiniowe, mszyce ogórkowe czy przędziorki.

Jedną z nowszych metod zwalczania mączlika są opryski preparatem olejowym, które pokrywa owada i utrudnia mu oddychanie. To metoda mechaniczna, która unieruchamia owady i prowadzi do ich likwidacji. Na niewielkim obszarze upraw można również spróbować oprysków z wyciągu z wrotyczu. Środek musi dokładnie pokrywać całe rośliny, włącznie z dolną stroną liści, na której owady żerują. Opryski można powtarzać nawet 3-4 razy w miesiącu, ale musi zostać zachowany 3 tygodniowy okres karencji.

W sytuacji, kiedy metody naturalne nie przynoszą efektu, jednym rozwiązaniem jest zastosowanie środków chemicznych. Na większych uprawach zalecane są opryski. Środki ochrony roślin umożliwiają zwalczenie szkodnika we wszystkich stadiach rozwojowych. Proces należy przeprowadzić około 2-3 razy, w kilkudniowych odstępach. Najbardziej skuteczną metodą zwalczania mączlika jest używanie środków chemicznych zawierających różne substancje aktywne.

 

Mączlik szklarniowy jest jednym z groźniejszych szkodników upraw. Potrafi wyrządzić ogromne szkody i stanowi ogromne zagrożenie dla upraw. Z uwagi na bardzo niewielkie rozmiary, niekiedy zostaje zauważony, kiedy straty są już bardzo duże. Walkę ze szkodnikiem zazwyczaj rozpoczyna się od stosowania metod biologicznych, które są naturalne i bezpieczne dla środowiska.